Of toch maar niet? ‘Want wat hebben wij het in de reisbranche toch goed geregeld voor onze gasten!’; dacht ik toen ik enige tijd geleden de uitspraak van de Nationale Ombudsman las in de zaak van een vakantiegangster tegen het Openbaar Ministerie.
Foutje bedankt, fijne vakantie
De dame in kwestie had van een boete een bedrag van 1.250 euro openstaan omdat zij met toestemming van de rechter in termijnen mocht betalen. Het Openbaar Ministerie had met de gerechtelijke uitspraak geen rekening gehouden en de invordering van het openstaand bedrag overgedragen aan het Centraal Justitieel Incassobureau (CJIB). Toen mevrouw via Schiphol op vakantie wilde gaan, stond ze bij de douane gesignaleerd. En ze kon praten als Brugman maar haar opties waren simpel: of het gehele bedrag van 1.250 euro direct betalen of achter slot en grendel en afzien van haar vooruitbetaalde vlucht en vakantie… Ze besloot te betalen en platzak op reis te gaan.
Budget vakantie
Zonder centjes werd het een andere vakantie dan gedacht en eenmaal thuis diende de vakantiegangster, een klacht in bij het Ministerie van Veiligheid en Justitie. Het ministerie zag het probleem niet. Ze was toch zonder extra te hoeven betalen van de boete af? En kennelijk had zij de vakantie gewoon door kunnen laten gaan…
Derving vakantiegenot
Daar nam de low budget-reizigster geen genoegen mee en ze stapte naar de Nationale Ombudsman. Deze vond dat mevrouw had mogen vertrouwen op de uitspraak van de rechter en dat de burger niet de dupe mag worden van een fout van het Openbaar Ministerie. Daarbij oordeelde de Ombudsman dat een budgetbeperking van 1.250 euro wel degelijk een ernstig negatieve invloed had op de vakantiemogelijkheden en -beleving. De Ombudsman vroeg de minister, die zich te formeel en juridisch zou hebben opgesteld, een passend gebaar te maken. Opstelten kwam met een…. entertainmentbon, ter waarde van…. 75 euro.
Bos rozen
Conform de ANVR-voorwaarden zou een reisorganisatie daar bij de Geschillencommissie niet mee weg komen! Zie artikel 14 lid 2. Bij aansprakelijkheid voor derving van reisgenot bedraagt de door de aanbieder te betalen vergoeding ten hoogste éénmaal de reissom. Opsteltens kadobon zou niet meer zijn dan het informele extraatje, de symbolische bos rozen, voor het in verlegenheid brengen van de gedupeerde bij de douane. Wat hebben we het toch goed geregeld in de reisbranche. Bepaalde zaken kun je kennelijk gerust aan commerciële partijen overlaten, beste overheid.
O ja, ik moest bij dit verhaal even terugdenken aan die meneer die OUT! Vakantiehuizen belde en heel vaag en erg omslachtig, lastminute z’n vakantiehuis in Duitsland wilde annuleren. Uiteindelijk kwam het hoge woord er uit: hij mocht het land niet uit. Wat hadden we ‘m toen stiekem eigenlijk graag toch laten afreizen: beheerder/verhuurder van de geboekte vakantiewoning was letterlijk en figuurlijk de plaatselijke bromsnor!
Altijd met Vakantie (bezig)! 